ดังนั้น กลวิธีการพูดที่คุณต้องการโน้มน้าวหรือจูงใจให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกตัวหรือสำนึกว่าเขาได้กระทำความผิด หรือเขาควรกระทำอย่างอื่นอย่างใดในวิถีทางที่คุณต้องการ คุณก็ไม่ควรจะใช้วิธีการพูดแบบตำหนิก่อนแล้วจึงค่อยปลอบโยนเขา เพราะนั่นไม่ใช้วิธีที่ได้ผลที่จะทำให้เขารู้สึกว่าผิดและสมควรปรับปรุงแก้ไขการกระทำนั้นแต่อย่างใด
ยกตัวอย่างเช่น ถ้าคุณเป็นครูแล้วต้องการจะตำหนิติเตียนลูกศิษย์คนหนึ่งที่มีระดับการเรียนที่เลวลง แต่คุณใช้วิธีการพูดในทำนองว่า
“เธอไม่มีความตั้งใจเรียนเลย ขาดเรียนบ่อยครั้ง งานก็ไม่ส่ง อยู่ในห้องก็ไม่มีสมาธิไม่ตั้งใจฟัง นี่ก็ใกล้จะสอบแล้วขืนทำตัวอย่างนี้คงไม่มีเวลาเรียนพอที่จะเข้าสอบแน่ ทำไมยังคงทำตัวเป็นเด็กๆ เช่นนี้ จะให้ต้องคอยจ้ำจีจำไชไปถึงไหน ไม่ความรับผิดชอบเอาเสียเลย แค่ตั้งใจเรียนยังทำไม่ได้อีกหน่อยจะทำอะไรกินได้ ครูให้โอกาสเธอปรับตัวใหม่แล้วกันนะ ตอนนี้ยังพอมีเวลาทันที่จะเรียนตามเพื่อนให้ได้”
กลวิธีที่ตำหนิติเตียนก่อนแล้วจึงค่อยมาให้กำลังใจหรือปลอบโยนเช่นนี้ แม้ว่าลูกศิษย์ผู้นั่นจะพอใจที่สามารถจะมีสิทธิ์เข้าสอบได้ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้มีความสำนึกลึกซึ้งในการที่จะต้องปรับปรุงตัวหรือรู้สึกนับถือชื่นชมคุณแต่อย่างใด
สิ่งที่อาจสนใจ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น