ต่อจากบทความที่แล้ว
การพูดข้อด้อยหรือพูดแสดงว่าตัวเองก็มีข้อบกพร่องมิใช่คนที่เก่งกาจเลอเลิศวิเศษวิโสมาจากไหนนั้น เป็นลักษณะที่นำมาพูดโน้มน้าวจิตใจอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี ในบางกรณีที่คุณรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีความกดดันที่จะต้องพบปะหรือเผชิญหน้ากับคุณ คุณก็ควรจะพยายามผ่อนคลายให้อีกฝ่ายหายตื่นเต้นและวางตัวสบายได้ ด้วยการเอ่ยถึงเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงข้อบกพร่องหรือจุดด้วยของตัวเอง
ยกตัวอย่างเช่น มีนักข่าวคนหนึ่งจะต้องไปสัมภาษณ์นักธุรกิจผู้มีชื่อเสียงและเป็นอาวุโสของแวดวงธุรกิจท่านหนึ่ง ซึ่งปรากฏว่านักข่าวผู้นั้นมีอาการประหม่าตื่นเต้น ซึ่งนักธุรกิจก็สังเกตเห็นและช่วยผ่อนคลายความตื่นเต้นให้โดยการพูขึ้นว่า “เมื่อสมัยยังเรียนผมก็เคยไปฝึกงาน เคยไปสัมภาษณ์พวกนักการเมืองเหมือนกัน ตอนนั้นผมตื่นเต้นมากถามผิดถามถูกเชียวละ ไม่คิดเลยว่าพอเรียนจบมาก็ไม่ได้ไปเป็นสื่อมวลชนกับเขา กับมาเป็นพ่อค้าอย่างนี้”
การเริ่มต้นเจรจาด้วยคำพูดในเชิงออกตัวว่าตนก็เคยมีข้อด้อยหรือข้อบกพร่องเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ พื้นฐานก็ตาม แต่สามารถโน้มน้าวให้ฝ่ายตรงข้าฟังแล้วรู้สึกสบายใจ คลายความกดดัน คลายความตื่นเต้น และรู้สึกประทับใจและชื่นชอบในตัวของผู้พูด
การทำงานในสถานการณ์เช่นนั้นก็จะไปได้อย่างราบรื่นเรียบร้อยด้วยดีและผู้ที่พูดเองก็ยังจะได้เครดิตอีกต่างหาก นักข่าวผู้นั้นจะต้องนำไปคุยต่อๆ กันว่าเขาเป็นคนที่อบอุ่นและไม่ถือตัวแต่อย่างใด
โดยธรรมชาติของมนุษย์แล้วนั้น แม้จะแสดงออกว่าเคยผิดพลาดบกพร่องหรือมีข้อด้วยอย่างไรก็ตาม ฝ่ายที่เป็นผู้ฟังมักจะเห็นว่าเป็นการแสดงออกว่าตนเป็นคนธรรมดาที่เคยมีข้อบกพร่อง ยิ่งจะทำให้ดูออกได้ว่าบุคคลผู้นั้นเป็นคนที่มีความสมบูรณ์แบบ เป็นคนที่ยิ่งใหญ่เหนือธรรมดา เพราะสามารถที่จะเปิดเผลถึงข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ของตนได้
ในขณะเดียวกันคนที่คุยแต่ความเลิศเลอเพอร์เฟกต์ ความสมบูรณ์พร้อมของตน ความเหนือกว่าของตน ยิ่งจะถูกมองว่าเป็นคนที่มีข้อด้วยไปเสียอีก
ดังนั้นการกล่าวตำหนิตัวเองบ้างถือว่าเป็นเรื่องที่ดี และเป็นคำพูดที่สามารถโน้มน้าวใจฝ่ายตรงข้ามให้มองตัวเองในแง่ที่ดีได้และรู้สึกเป็นมิตรรวมถึงรู้สึกดีกับตนเองได้ อีกทั้งภาพลักษณ์ของตนเองนั้นก็ไม่ได้ด้อยหรือบกพร่องแต่อย่างใด กลับจะถูกมองด้วยทัศนคติที่ดีและถูกยกย่องขึ้นมากในภาพลักษณ์เช่นนี้
สิ่งที่อาจสนใจ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น