เทคนิคนี้อธิบายได้ด้วยตัวอย่างดังต่อไปนี้
สมมติว่าคุณเป็นเจ้าของธุรกิจร้านอาหารแห่งหนึ่งและบังเอิญในวันหนึ่งมีลูกค้าโวยวายว่ามีแมลงวันตกลงไปชามต้มยำบนโต๊ะนั้นซึ่งลูกค้าถึงกับโวยวายว่าจะฟ้องร้อง
แทนที่คุณจะไปดูแล ขอโทษขอโพยและเปลี่ยนชามใหม่ให้ ทั้งบอกว่าวันหลังจะระมัดระวังให้มากขึ้น คุณอาจจะใช้วิธีจูงใจโดยกรขยายปัญหาเล็กน้อยให้กลายเป็นปัญหาใหญ่ก็ได้ โดยพูดเป็นทำนองที่ว่านี้เป็นเรื่องผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน ถ้าแม่ครัวหรือพนักงานเสิร์ฟปล่อยให้แมลงวันตกลงไปในชามต้มยำได้เช่นนี้ คงจะต้องให้สาธารณสุขมาตรวจสอบใหม่ และจะต้องปิดร้านเพื่อมีการตรวจสอบและจัดการเรื่องอนามัยใหม่
การยอมรับผิดด้วยเห็นเรื่องเล็กน้อยเป็นเรื่องใหญ่ เป็นความผิดที่ใหญ่โตเช่นนั้นทางลูกค้าก็จะตกอกตกใจ เพราะแทนที่จะโกรธแต่ในเรื่องของตน กลับจะพลอยตกใจไปว่าหากตนเอาเรื่องเอาราวขึ้นมาร้านคงจะถูกปิด และมองไปรอบๆ ก็มีเด็กๆ ที่เป็นพนักงานเสิร์ฟตกงานหรือคนอื่นอีกหลายคนเลยที่เดียว
เมื่อเป็นเช่นนี้ลูกค้าโต๊ะนั้นก็อาจจะให้อภัยและไม่เอาโทษ ไม่เอาเรื่องราวถึงขั้นฟ้องร้องแต่อย่างใด
แต่ในทำนองเดียวกันถ้าคุณไม่ได้แสดงอาการรับผิดชอบอย่างมากพอควร หากลูกค้าผู้นั้นโกรธมากจริงๆ ก็จะสามารถมีสิทธิ์ฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายจากคุณได้และทำให้ร้านของคุณถูกปิดได้จริงๆ ก็เป็นได้
ดังนั้นในสถานการณ์ใดๆ ก็ตามที่คุณอยู่ในฝ่ายเป็นผู้ผิดหรืเป็นผู้ที่จะต้องรับผิดชอบ แทนที่คุณจะไปจูงใจหรือโน้มน้าวเกลี้ยกล่อมด้วยการพูดขอโทษขอโพยอย่างดี หรือขอร้องให้อีกฝ่ายไม่เอาผิดเพียงอย่างเดียวอาจจะเป็นการพูดที่ไม่ได้ผลนัก
แต่ในทางตรงกันข้ามถ้าใช้วิธีพูดจูงใจในลักษณะที่เห็นความผิดพลาดที่เล็กๆ น้อยๆ นั้นเป็นความผิดพลาดที่ใหญ่โตมีผลกระทบต่อคุณจริง ลักษณะการพูดเช่นนี้แหละถึงจะโน้มน้าวจิตใจฝ่ายตรงข้ามให้ยกโทษหรือให้อภัยแก่ฝ่ายคุณได้อย่างดีที่เดียว
ในลักษณะดังกล่าวนี้ ถือว่าเป็นการแสดงออกซึ่งความรับผิดชอบและสร้างนิสัยให้ตนเองรู้จักเห็นปัญหาทุกปัญหาเป็นเรื่องสำคัญไม่ใช่เห็นเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไม่สำคัญแต่อย่างใด
สิ่งที่อาจสนใจ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น